فاژلغتنامه دهخدافاژ. (اِ) خمیازه . دهن دره . آسا. (یادداشت بخط مؤلف ) : خواب اگر عبهر کند پس از چه معنی غنچه رافاژ می آید، مگر خاصیت عبهر گرفت ؟ امیرخسرو دهلوی .بعضی گویند دها
فاژفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = فاژیدن۲. (اسم) خمیازه؛ دهن‌دره: ◻︎ می‌کند چون ز بی‌دماغی فاژ / در دهانش نهاد باید ژاژ (طیان: شاعران بی‌دیوان: ۳۱۵).
جاف جافلغتنامه دهخداجاف جاف . (ص مرکب ) جاف . زن بدکاره . (شرفنامه ٔ منیری ). زن فاحشه و قحبه را گویند. (برهان ). زنی را گویند که بیک شوی آرام نگیرد و هر روز شوی نو کند. (آنندراج )
