فاتحةلغتنامه دهخدافاتحة. [ ت ِ ح َ ] (اِخ ) یا فاتحةالکتاب . نام نخستین سوره ٔ قرآن کریم که سوره ٔ حمد نیز گویند. چون در مجلس سوگواری این سوره را برای شادی روان مرده میخوانند، «ف
فاتحةلغتنامه دهخدافاتحة. [ ت ِ ح َ ] (ع ص ) مؤنث فاتح . (ناظم الاطباء). رجوع به فاتح شود. || (اِ) آغاز و اول هر چیز.(منتهی الارب ). مقابل خاتمه . ج ، فواتح : فاتحه ٔ چیزی ؛آغاز
فاتحهواژهنامه آزاد(پارسی سره؛ واژۀ پیشنهادی کاربران) آغازه. چون "فاتحه" نام سیمنادی (سوره ای) است که نِپی (قرآن) بِدان می آغازد. "فاتحه خواندن" به پارسی می شود "آغازه خواندن".
فاتحهفرهنگ انتشارات معین(تِ حِ یا حَ) [ ع . فاتحة ] 1 - (اِفا.) مؤنث فاتح . 2 - (اِ.) آغاز کار، اول چیزی . 3 - دعای خیر برای مرده . ؛~ی چیزی را خواندن (کن .) الف - دیگر امید بازیافت
فاتحهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. اولین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۷ آیه؛ حمد؛ فاتحةالکتاب؛ ام‌الکتاب؛ وافیه؛ شکر؛ سبع‌المثانی.۲. (اسم مصدر) [عامیانه] = فاتحه خواندن۳. آغاز؛ اول. فاتحه خوان
فاتحه ٔ فکرتلغتنامه دهخدافاتحه ٔ فکرت . [ ت ِ ح َ / ح ِ ی ِ ف ِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ابتدای سخن . (برهان ) : فاتحه ٔ فکرت و ختم سخن نام خدایست بر او ختم کن .نظامی .