غیهلغتنامه دهخداغیه . [ ی َ / ی ِ ] (اِ) فریاد و صداو آواز بسیار بلند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). غیو. غو. (برهان قاطع). فریاد برای کمک و یاری و استعانت . (ناظم الاطباء). خ
غیهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهفریاد؛ بانگ و آواز بلند. غیه برداشتن: (مصدر لازم) [قدیمی] = غیه کشیدن غیه زدن: (مصدر لازم) [قدیمی] = غیه کشیدن غیه کشیدن: (مصدر لازم) بانگ برآوردن؛ فریاد بلند
قیحلغتنامه دهخداقیح . [ ق َ ] (ع اِ) زردآب و ریم بی آمیزش خون . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). چرک . مِدَّه . || (مص ) ریم وزردآب کردن زخم . (منتهی الارب ) (از اق
قیحفرهنگ انتشارات معین(قَ یا قِ) [ ع . ] (اِ.) 1 - زردآب . 2 - ریم (چرک ) بی آمیزش . 3 - خون ریم ، چرک ، پلشت .
غیةلغتنامه دهخداغیة. [ غ َی ْی َ ] (ع اِ) تأنیث غَی ّ. رجوع به همین کلمه شود.- وَلَدُ غَیَّة یا غیَّة ؛ پسر زنا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ناپاکزاد. حرامزاده . ولدالزنا.
غیه کشیدنلغتنامه دهخداغیه کشیدن . [ ی َ /ی ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عوام ، صوتی خاص از گلو بیرون کردن ، مانند آواز اکراد و الوار در اول حمله به دشمن ، و مانند آواز زنان د
غیه کشیدنلغتنامه دهخداغیه کشیدن . [ ی َ /ی ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عوام ، صوتی خاص از گلو بیرون کردن ، مانند آواز اکراد و الوار در اول حمله به دشمن ، و مانند آواز زنان د
غیةلغتنامه دهخداغیة. [ غ َی ْی َ ] (ع اِ) تأنیث غَی ّ. رجوع به همین کلمه شود.- وَلَدُ غَیَّة یا غیَّة ؛ پسر زنا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ناپاکزاد. حرامزاده . ولدالزنا.
غیهبلغتنامه دهخداغیهب . [ غ َ هََ ] (ع اِ) سختی تاریکی شب . (مهذب الاسماء). تاریکی .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). ج ، غَیاهِب . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (اقر
غیهبانلغتنامه دهخداغیهبان . [ غ َ هََ ] (ع اِ) تاریکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ظلمت . (اقرب الموارد). || شکم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بطن . (اقرب الموارد).