قورباغهگویش اصفهانی تکیه ای: qurbâqa طاری: vezaq طامه ای: qurbâqa طرقی: vezaq کشه ای: vezaq نطنزی: qurbâqa
غورگاهفرهنگ انتشارات معین(غَ وْ) [ ع - فا. ] (اِمر.) 1 - جای فرو رفتن آب ، محل غور. 2 - جای نهان شدن . 3 - منزل ، جایگاه .
غوربالغتنامه دهخداغوربا. [ رَ ] (اِ مرکب ) آش غوره . (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 188 الف ). حصرمی . (دهار). غوره با. (ناظم الاطباء). رجوع به غوره با شود.
غورگاهلغتنامه دهخداغورگاه . [ غ َ / غُو ] (اِ مرکب ) جای فرورفتن آب . محل غور. رجوع به غور شود. || جای فرورفتن . جای نهان شدن . منزل و جایگاه : ریشی نه که غورگاه غم نیست خاریده ٔ
بنات الماءلغتنامه دهخدابنات الماء. [ ب َ تُل ْ ] (ع اِ مرکب ) هر حیوان که در آب باشد. (مهذب الاسماء). آنچه در آب زندگی کند چون ماهی و پرنده و غورباغه . (ثمار القلوب ص 220). طایری است
ضفدعلغتنامه دهخداضفدع . [ ض ِ دِ / ض َ دَ / ض ُ دَ / ض ِ دَ ] (ع اِ) غوک . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ) (دهار). چغز. (منتخب اللغات ). کزو. (مهذب الاسماء). بَزغ . (السامی فی ال
نشیجلغتنامه دهخدانشیج . [ ن َ ] (ع مص ) گلو گرفته شدن در گریه و خبه گریستن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ).گریه در گلو گره شدن و خفه گریستن . (از المنجد) (ازاقرب الموارد) (از معج
