غنویدهلغتنامه دهخداغنویده . [ غ ُ ن َ وی دَ / دِ ] (ن مف / نف ) خوابیده . (برهان قاطع). خفته . رجوع به غنودن و غنویدن شود : بر خاک درت ملک تو گویی که به آرام طفلی است در آغوش رقیب
غنودهلغتنامه دهخداغنوده . [ غ ُ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) در خواب شده . (برهان قاطع). خفته . رجوع به غنودن شود : همانا که برگشت پیکار ماغنوده شد آن بخت بیدار ما. فردوسی .جهان گشت وی
غنویدنلغتنامه دهخداغنویدن . [ غ ُ ن َ وی دَ ](مص ) خوابیدن . (برهان قاطع). خفتن . (صحاح الفرس ). غنودن . (برهان قاطع). رجوع به غنودن شود : این تخم به غفلت غنویدن ندهدجز حسرت وقت د
غنویه سدوسیلغتنامه دهخداغنویه سدوسی . [ ؟ س ُ ] (اِخ ) عبداﷲبن فضل بن سفیان بن منجوف ، مکنی به ابومحمد. وی در حدودسال 200 هَ . ق . درگذشت . او راست : کتاب المآثر و الانساب فی الایام .
غنودهلغتنامه دهخداغنوده . [ غ ُ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) در خواب شده . (برهان قاطع). خفته . رجوع به غنودن شود : همانا که برگشت پیکار ماغنوده شد آن بخت بیدار ما. فردوسی .جهان گشت وی
غنویدنلغتنامه دهخداغنویدن . [ غ ُ ن َ وی دَ ](مص ) خوابیدن . (برهان قاطع). خفتن . (صحاح الفرس ). غنودن . (برهان قاطع). رجوع به غنودن شود : این تخم به غفلت غنویدن ندهدجز حسرت وقت د
غنویه سدوسیلغتنامه دهخداغنویه سدوسی . [ ؟ س ُ ] (اِخ ) عبداﷲبن فضل بن سفیان بن منجوف ، مکنی به ابومحمد. وی در حدودسال 200 هَ . ق . درگذشت . او راست : کتاب المآثر و الانساب فی الایام .
