غم گساریفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. دوستی؛ همدمی؛ غمخواری.۲. غمزدایی: ◻︎ در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست / غمگساری ز کیمیا کم نیست (خاقانی: ۵۷۰).
غمگساریلغتنامه دهخداغمگساری . [ غ َ گ ُ ] (حامص مرکب ) دفع ملالت و دلتنگی . (ناظم الاطباء). گساردن غم . غمخواری . غمزدایی . دلداری و دلجویی : هرچند که غمگین بود نخواهداز پشه خردمند
غم گسارفرهنگ انتشارات معین( ~ . گُ) [ ع - فا. ] 1 - (ص فا.) آن چه که غم را ببرد. 2 - دوست ، یار، همدم . 3 - غمخوار.
غم گسارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. یار و دوست که همدم و هم‌راز باشد و غم شخص را از بین ببرد؛ غمخوار: ◻︎ همه روز اگر غم خوری غم مدار / چو شب غم‌گسارت بُوَد در کنار (سعدی۱: ۱۶۳).۲. (صفت فاعلی)
غمگساری کردنلغتنامه دهخداغمگساری کردن . [ غ َ گ ُ ک َ دَ ](مص مرکب ) غمخواری کردن . دوست و رفیق و غمخوار بودن . دلداری دادن . رجوع به غم ، غمگسار و غمگساری شود.
واشامهلغتنامه دهخداواشامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) باشامه . روپاک . سرانداز. مقنعه . واشام . معجر : از آن پس داد وی رانامه ٔ ویس همان پیراهن و واشامه ٔ ویس . (ویس و رامین ).ز زلفینت م
گساریدنلغتنامه دهخداگساریدن . [ گ ُ دَ ] (مص ) گساردن . در میان نهادن می و مانند آن . دادن می . مجازاً خوردن می و غم : گهی می گسارید و گه چنگ ساخت تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت . فرد
اندوه گساریلغتنامه دهخدااندوه گساری . [ اَ ه ْ گ ُ ] (حامص مرکب ) غمخواری . تعهد. (فرهنگ فارسی معین ). غم برندگی . شادی آوری : مانا علم عیدست آن مه که تو دیدی کو بود بدان خوبی و اندوه
گساریلغتنامه دهخداگساری . [ گ ُ ] (حامص ) عمل نوشیدن می و غیره . وبصورت ترکیب با غم و می آید. رجوع به گساردن شود.
انده گسارلغتنامه دهخداانده گسار. [ اَ دُه ْ گ ُ ] (نف مرکب ) آنکه تسکین می دهد و آرام میکند غم و اندوه کسی را. (ناظم الاطباء). شکننده ٔ اندوه . (آنندراج ). اندوهگسار : مرا خود ز گیتی