غلنبه بافلغتنامه دهخداغلنبه باف . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) آنکه غلنبه بافد. غلنبه گو. رجوع به غلنبه شود.
غلنبهلغتنامه دهخداغلنبه . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) گرد مُصمَت . گرد آگنده میان :َ یک غلنبه کره . یک غلنبه پنیر. || (ص ) بسیار: پول غلنبه . || گفتاری درشت از کسی که چنین گفته او را نسزد. قلمبه : کلمات غلمبه . عبارات غلنبه . حرف غلنبه .
غلنبه گوییلغتنامه دهخداغلنبه گویی . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (حامص مرکب ) عمل غلنبه گو. غلنبه بافی . رجوع به غلنبه شود.
غلنبه بافیلغتنامه دهخداغلنبه بافی . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (حامص مرکب ) عمل غلنبه باف . غلنبه گویی . غلمبه بافی . رجوع به غلنبه شود.
غلنبه گولغتنامه دهخداغلنبه گو. [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) یا غلنبه گوی . آنکه غلنبه گوید. غلنبه باف . رجوع به غلنبه شود.
غلنبه بافیلغتنامه دهخداغلنبه بافی . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (حامص مرکب ) عمل غلنبه باف . غلنبه گویی . غلمبه بافی . رجوع به غلنبه شود.
غلنبه گولغتنامه دهخداغلنبه گو. [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) یا غلنبه گوی . آنکه غلنبه گوید. غلنبه باف . رجوع به غلنبه شود.
گویلغتنامه دهخداگوی . (نف مرخم ) مرخم و مخفف گوینده .- آفرین گوی ؛ آفرین گوینده : که باد آفریننده ای را سپاس که کرد آفرین گوی را حق شناس . نظامی .- آمین گوی ؛ آمین گوینده . کسی
غلنبهلغتنامه دهخداغلنبه . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) گرد مُصمَت . گرد آگنده میان :َ یک غلنبه کره . یک غلنبه پنیر. || (ص ) بسیار: پول غلنبه . || گفتاری درشت از کسی که چنین گفته او را نسزد. قلمبه : کلمات غلمبه . عبارات غلنبه . حرف غلنبه .
غلنبهلغتنامه دهخداغلنبه . [ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) گرد مُصمَت . گرد آگنده میان :َ یک غلنبه کره . یک غلنبه پنیر. || (ص ) بسیار: پول غلنبه . || گفتاری درشت از کسی که چنین گفته او را نسزد. قلمبه : کلمات غلمبه . عبارات غلنبه . حرف غلنبه .
گرد و غلنبهلغتنامه دهخداگرد و غلنبه . [ گ ِ دُ غ ُ لُم ْ ب َ / ب ِ ] (ص مرکب ) گرد و قلنبه . میانه بالای . چاق و چله . رجوع به گرد و قلنبه شود.