لغتنامه دهخدا
غزوة. [ غ َزْ وَ ] (ع اِ) یکی غزو. جنگ کردن با دشمن و در پی جنگ و غارت اوگردیدن . (از آنندراج ). غزوة اسم مرة از غزو است . ج ،غَزَوات . (تاج العروس ) (اقرب الموارد). رجوع به غزوشود : ما به جانب عراق و غزوه ٔ روم مشغول گردیم ، و وی [محمد] به غزنین و هند