قرمشلغتنامه دهخداقرمش . [ ق َ م َ ] (ع اِ) مردم آمیخته از هر جنس . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ): فی الدار قرمش من الناس ؛ ای اخلاط. (اقرب الموارد).
قرمشلغتنامه دهخداقرمش .[ ق َ رَم ْ م َ ] (ع ص ) آنکه بخورد هر چیزی را. || مردم بی خیر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
غرمفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهمیش کوهی؛ قوچ کوهی: ◻︎ سواران ایران به‌سان پلنگ / به هامون کجا غرمش آید به چنگ (فردوسی: ۷/۱۳۵).
غرملغتنامه دهخداغرم . [ غ ُ ] (اِ) میش کوهی ؛ یعنی گوسفند ماده ٔ کوهی . (برهان قاطع) (از آنندراج ) (جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (غیاث اللغات ) (انجمن آرا) (فرهنگ خطی ). میش کوهی