لغتنامه دهخدا
غوته .[ ت َ / ت ِ ] (اِ) غوطه . سر فروبردن به آب به تمامی تن . (از فرهنگ اوبهی ). غوطه کردن . (فرهنگ اسدی ). سر به آب فروبردن و فرورفتن در آب ، و غوطه معرب آن است . (برهان قاطع) (انجمن آرا)(آنندراج ). رجوع به غوته خوردن و غوته خورده شود.ت