غاشلغتنامه دهخداغاش . (ص ) عاشق . دوستدار. عاشق غاش ؛ عاشق تمام . فتنه ٔ غاش ؛ بغایت فتنه . (فرهنگ اسدی ). هر که بر کسی فتنه بود و عاشق بغایت . گویند فتنه ٔ غاش و عاشق غاش است
غاشلغتنامه دهخداغاش . [ غاش ش ] (ع ص ) نعت فاعلی از غش . غش کننده ، مقابل مغشوش . || خائن . || کینه ور. || خادع . (منتهی الارب ).
غاشیلغتنامه دهخداغاشی . (ع ص ) بی هوش . (منتهی الارب ) : قل للذی انا فی هواه غاش صاد الفؤاد بصدغه الجماش .ابومنصور ثعالبی (از ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
غاشیلغتنامه دهخداغاشی . (ع ص ) بی هوش . (منتهی الارب ) : قل للذی انا فی هواه غاش صاد الفؤاد بصدغه الجماش .ابومنصور ثعالبی (از ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
غاشیهلغتنامه دهخداغاشیه . [ ی َ ] (ع اِ) زین پوش . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات حسن خطیب ). پوشش زین . (منتهی الارب ). پرند. ج ، غواشی . جناغ . (تفلی
غاشلغتنامه دهخداغاش . (ص ) عاشق . دوستدار. عاشق غاش ؛ عاشق تمام . فتنه ٔ غاش ؛ بغایت فتنه . (فرهنگ اسدی ). هر که بر کسی فتنه بود و عاشق بغایت . گویند فتنه ٔ غاش و عاشق غاش است
غاشلغتنامه دهخداغاش . [ غاش ش ] (ع ص ) نعت فاعلی از غش . غش کننده ، مقابل مغشوش . || خائن . || کینه ور. || خادع . (منتهی الارب ).
غاشفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهعاشق؛ فریفته؛ شیفته: ◻︎ خویشتن پاک دار بی‌پرخاش / هیچ‌کس را مباش عاشق غاش (رودکی: ۵۴۶).
