خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
غاش پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
غاش
/qāš/
معنی
عاشق؛ فریفته؛ شیفته: ◻︎ خویشتن پاک دار بی‌پرخاش / هیچ‌کس را مباش عاشق غاش (رودکی: ۵۴۶).
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جست‌وجوی دقیق
-
غاش
لغت‌نامه دهخدا
غاش . (ص ) عاشق . دوستدار. عاشق غاش ؛ عاشق تمام . فتنه ٔ غاش ؛ بغایت فتنه . (فرهنگ اسدی ). هر که بر کسی فتنه بود و عاشق بغایت . گویند فتنه ٔ غاش و عاشق غاش است و مانند آن . (فرهنگ اسدی نسخه ٔ نخجوانی ). عاشق غاش ؛ فتنه . (صحاح الفرس ). بغایت شیفته . ...
-
غاش
لغت‌نامه دهخدا
غاش . [ غاش ش ] (ع ص ) نعت فاعلی از غش . غش کننده ، مقابل مغشوش . || خائن . || کینه ور. || خادع . (منتهی الارب ).
-
غاش
فرهنگ فارسی معین
(ص .) فریفته ، عاشق .
-
غاش
فرهنگ فارسی معین
(اِ.) = غاوش : 1 - خیار بزرگی که برای تخم نگاه دارند. 2 - خوشة انگور نارسیده ؛ غوره .
-
غاش
فرهنگ فارسی معین
[ ع . ] (اِفا.) 1 - غش کننده . 2 - کسی که مردم را بفریبد.
-
غاش
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] qāš عاشق؛ فریفته؛ شیفته: ◻︎ خویشتن پاک دار بی‌پرخاش / هیچ‌کس را مباش عاشق غاش (رودکی: ۵۴۶).
-
غاش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی: غاشّ] [قدیمی] qāš کسی که مردم را بفریبد؛ خدعه‌کننده؛ فریب‌کار؛ خائن.
-
واژه‌های مشابه
-
غاش غاشی
لغت‌نامه دهخدا
غاش غاشی . (اِ) نام درختی است در نور مازندران .
-
واژه‌های هم‌آوا
-
قاش
واژگان مترادف و متضاد
برش، ترک، قاچ، کرج، لزگه، لغزه
-
قاش
فرهنگ فارسی معین
قاش (ص مر. ق مر.) پاره پاره ، قطعه قطعه .
-
قاش
لغت‌نامه دهخدا
قاش . (اِخ ) قصبه و مرکز بخشی است در افغانستان در جانب شرق سیستان و 275هزارگزی مغرب رودخانه ٔ هیرمند در ساحل چپ نهر قاشرود از توابع هیرمند. (از قاموس الاعلام ترکی ).
-
قاش
لغت‌نامه دهخدا
قاش . (اِخ ) قصبه ای است در ترکیه در ولایت قونیه در سنجاغ تکه و در 62هزارگزی انطاکیه واقع است . بخش قاش ناحیه ٔ مثلثی شکلی است که در منتهای جنوب غربی ولایت مزبور قرار دارد و از شمال شرق به بخش المالی همان ولایت و از غرب به ولایت آیدین از سنجاغ من تشا...
-
قاش
لغت‌نامه دهخدا
قاش . (ترکی ، اِ) قسمت جلو زین اسب که از چوب یا شاخ یا فلز سازند. قاش زین ، قاچ زین (کاتب ). کوهه ٔ زین . قرپوش .- امثال : قاش زین را بگیر زمین نخوری ، اسب سواری پیشکشت .|| ابرو. (غیاث ).