عیدیلغتنامه دهخداعیدی . (اِخ ) دهی از دهستان گابریک بخش جاسک شهرستان بندرعباس با 193 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ هیرمند. محصول آن غلات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
عیدیلغتنامه دهخداعیدی . (ص نسبی ، اِ مرکب ) آنچه روزهای اعیاد به کسی دهند. (آنندراج ). عطا و بخشش و خلعت و هدیه ای که در روز عید به کسی دهند. (ناظم الاطباء). آنچه در عید قربان و عید فطر و توسعاً در نوروز وجز آن ، سران به زیردستان دهند از زر و سیم و جز آن .دست لاف . عیدانه . (یادداشت مرحوم دهخ
حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح َ دا ](ع ق ) هرگز. هگرز. هیچوقت . هیچگاه . ابداً. همیشه : لاافعله حدی الدهر (منتهی الارب )؛ ای ابداً.
حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح ُ دا ] (ع اِ) سرودی که شتربانان عرب سرایند شتران را تا تیز روند : نبینی شتر بر حدای عرب که چونش برقص اندر آرد طرب . سعدی (بوستان ).منزل سلمی که بادش هردم از ما صد سلام پر حدای ساربانان بینی و بانگ جرس
حذیلغتنامه دهخداحذی . [ ح َذْی ْ ] (ع مص ) گزیدن شیر تیز و جز آن زبان را. || بسیار درانیدن ، چنانکه پوست را. || حذی به سکین ؛ بریدن به کارد. || حذی به لسان ؛ غیبت کردن کسی را. (از منتهی الارب ). || حذی لسان ؛ زبانگز شدن . گزیدن زبان .
عیدینلغتنامه دهخداعیدین .[ دَ ] (ع اِ) تثنیه ٔ عید در حال نصب و جر. || عید اضحی و عید فطر. (یادداشت مرحوم دهخدا).
عیدینلغتنامه دهخداعیدین . (اِخ ) دهی از دهستان هزارجریب بخش چهاردانگه ٔ شهرستان ساری با 235 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصول آن ارزن و غلات و عسل است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
عیدیةلغتنامه دهخداعیدیة. [ دی ی َ ] (ص نسبی ) نجائب عیدیة؛ شتران نجیب منسوب بسوی عید، نام فحل . یا منسوب بسوی عیدبن ندغی بن مهرةبن حیدان . یا بسوی عادبن عاد یا عادی بن عاد. یا بسوی بنی عیدبن آمری . (منتهی الارب ). و رجوع به تاج العروس شود.
جامه ٔ عیدیلغتنامه دهخداجامه ٔ عیدی . [ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از گلها و شکوفه های بهاری . || در اصطلاحات جامه ٔ سرخ : جامه ٔ عیدی خصمت چو مصیبت زدگان شبه گون تارتر از زلف شب هجران باد.طالب
عیدینلغتنامه دهخداعیدین .[ دَ ] (ع اِ) تثنیه ٔ عید در حال نصب و جر. || عید اضحی و عید فطر. (یادداشت مرحوم دهخدا).
عیدینلغتنامه دهخداعیدین . (اِخ ) دهی از دهستان هزارجریب بخش چهاردانگه ٔ شهرستان ساری با 235 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصول آن ارزن و غلات و عسل است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
عیدیةلغتنامه دهخداعیدیة. [ دی ی َ ] (ص نسبی ) نجائب عیدیة؛ شتران نجیب منسوب بسوی عید، نام فحل . یا منسوب بسوی عیدبن ندغی بن مهرةبن حیدان . یا بسوی عادبن عاد یا عادی بن عاد. یا بسوی بنی عیدبن آمری . (منتهی الارب ). و رجوع به تاج العروس شود.
تاج السعیدیلغتنامه دهخداتاج السعیدی . [ جُس ْ س َ ] (اِخ ) میر ابوالفتح محمد اردبیلی محقق . اوراست : حاشیه بر شرح مولانا محمد حنفی تبریزی متوفی ببخارا بر آداب العلامة عضدالدین . (کشف الظنون چ 2 استانبول ج 1 ستون <span class="hl" dir
حسین آباد میرسعیدیلغتنامه دهخداحسین آباد میرسعیدی . [ ح ُ س ِ دِ س َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان فراهان پائین . بخش فرمیهن شهرستان اراک . 9هزارگزی جنوب فرمهین . سه هزارگزی راه مالرو عمومی . سکنه 40 تن . (فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span c
معیدیلغتنامه دهخدامعیدی . [ م ُ ] (اِخ ) از شعرای عثمانی و از مردم مرعش است .اجداد وی از صدور امرای ذوالقدریه بودند. وی به سال 994 هَ . ق . درگذشته است . (از قاموس الاعلام ترکی ).
معیدیلغتنامه دهخدامعیدی . [ م ُ ] (اِخ ) از شعرای قرن دهم عثمانی و از مردم قالقاندلن است . شاعری کثیرالشعر بود و دارای خمسه ای است . (از قاموس الاعلام ترکی ).
معیدیلغتنامه دهخدامعیدی . [ م ُ ع َ دی ی ] (اِخ ) ضمرةبن ضمرة. از بلغای عرب در زمان جاهلیت است . گویند کوتاه قامت و زشت روی بود و مثل معروف تسمع بالمعیدی خیر من أن تراه یا تسمع بالمعیدی لا أن تراه در حق اوست و اولین کسی که این جمله را بر زبان آورد نعمان منذربن ماءالسماء است . ضمرة از قبیله م