عکمةلغتنامه دهخداعکمة. [ ع ُ م َ ] (ع اِ) عکمةالبطن ؛ گوشه ٔ شکم . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، عُکَم . (اقرب الموارد).
اکمةلغتنامه دهخدااکمة. [ اَ ک ِم ْ م َ ] (ع اِ) ج ِ کِمَامة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ج ِ کِم ّ. (اقرب الموارد). رجوع به کمامة و کم شود.
اکمةلغتنامه دهخدااکمة. [ اَ ک َ م َ ] (ع اِ) پشته یا پشته ٔ بلند از یک سنگ یا جای بسیار بلند که خاکش غلیظ بود و به حجریت نرسیده باشد. ج ، اَکَم ، اَکَمات ، اُکُم ، آکُم ، آکام .
اکمةلغتنامه دهخدااکمة. [ اَ ک َ م َ ] (اِخ ) پشته ای از پشته های اجا. || موضعی نزدیک حاجر که اکمةالعشرق گویند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
کولبارهلغتنامه دهخداکولباره .[ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کوله بار. بسته ٔ باری که بر پشت کشند. (فرهنگ فارسی معین ). کاره . عکمه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کوله و کوله باره ش
کارهلغتنامه دهخداکاره . [ رَ / رِ ] (اِ) پشتواره . (جهانگیری ). پشتواره است و آن بسته ای باشد کوچک از هیزم و علف و غیره که بر پشت بندند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). بار که
عامهلغتنامه دهخداعامه . [ م ِه ْ ] (ع ص ) سرگشته در گمراهی . متردد درراه و منازعت . ج ، عُمّه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
