لغت‌نامه دهخدا
پوآتو. (اِخ ) خطه ای در تقسیمات قدیمه که از طرف شمال به ناحیه ٔ برتانیه ، آنژو و تورنه و از سوی مغرب به اقیانوس اطلس و از جانب جنوب به خطه ٔ آنکوموا، سنتونژه ، و اونیس و از سمت مشرق به خطه ٔ بری و مارشه محدود است . مرکز این ناحیت شهر پوآتیه است که مسکن قوم پیکتاوی بود. این سر
