لغتنامه دهخدا
حمارة. [ ح ِ رَ ] (ع اِ)حمار. (اقرب الموارد). ماده خر. (منتهی الارب ). خرماده . (مهذب الاسماء). رجوع به حمار شود. || سنگها که گرد خانه ٔ صیاد برپا باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || صخره ٔ عظیم . (از اقرب الموارد). سنگ بزرگ . || سنگ که گرداگرد حوض نهند تا آب بیرون نرود.