علی تجیبیلغتنامه دهخداعلی تجیبی . [ ع َ ی ِ ت ُ ] (اِخ ) ابن قاسم بن محمد تجیبی مغربی ، مشهور به زقاق و مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی زقاق شود.
علی تجیبیلغتنامه دهخداعلی تجیبی . [ ع َی ِ ت ُ ] (اِخ ) ابن احمدبن حسن بن ابراهیم تجیبی اندلسی مالکی ، مشهور به حرالی . رجوع به علی حرالی شود.
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع ُ لا ] (اِخ ) موضعی است به دیار بنی تمیم . (از متن اللغة). علا. (متن اللغة).
قاسملغتنامه دهخداقاسم . [ س ِ ] (اِخ ) ابن یوسف بن محمدبن علی تجیبی سبتی نجار محدث علم الدین . وی در حدود سال 670 هَ . ق . تولد یافت و در شهر خود به تحصیل همت گماشت و حدیث شنید
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن بشربن علی التجیبی معروف به ابن الأغبس . حمیدی ذکر او آورده و گوید وفات وی به سال 326 هَ . ق . بود. او فقیهی بمذهب شافعیست مائل بحدی
تجیبیلغتنامه دهخداتجیبی . [ ت ُ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن قاسم التجیبی مشهور به زقاق . او راست : لامیة الزقاق ، منظومه ای در فقه مالک و اول آن : ثنایی علی المولی اقدم اولا. (معجم
تجیبیلغتنامه دهخداتجیبی . [ ت ُ ] (اِخ ) علی بن احمدبن الحسن بن احمدبن ابراهیم الحرالی التجیبی المالکی الاندلسی ، مکنی به ابوالحسن . وی درشام سکونت داشت و در سنه ٔ 637 هَ . ق . د
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن قاسم بن محمد تجیبی مغربی ، مشهور به زقاق و مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی زقاق شود.