ترجمه مقاله
سوشال تریدینگ

علک

'elk

صمغ؛ مصطکی؛ هر صمغی که در دهان می‌جوند.
⟨ علک‌ خاییدن: (مصدر لازم) [قدیمی]
۱. صمغ خاییدن؛ سقز جویدن.
۲. [مجاز] بیهوده گفتن؛ ژاژ خاییدن.

علک

لغت‌نامه دهخدا

علک . [ ع َ ] (ع مص ) خاییدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عِلک خاییدن . (منتهی الارب ). || دندان ساییدن بر هم چندان که بانگ برآورد. گویند: علک نابیه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دندان بر هم ساییدن .

علک

لغت‌نامه دهخدا

علک . [ ع ِ ] (ع اِ) هر صمغی را گویند که آن را توان خایید، و بهترین وی علک رومی است که مصطکی باشد. (برهان ). هر صمغی که خاییده شود و سیلان نکند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چیزی است که قابل مضغ باشد و از هم نپاشد، مانند سقز و مصطکی . (مخزن الادویه ). صمغ صنوبر و ارزة و

امطی

لغت‌نامه دهخدا

امطی . [ اُ] (ع ص ) راست و درازقامت . || (اِ) نام صمغی است که آنرا میخورند. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). بعضی آنرا لبان العذار گویند و علک الاعراب نیز خوانند بدان سبب که چنانکه علک را خایندعرب آن را خاید و گویند علک جوهریست شبه صمغ که آن را علک سازند و لبان

نعلک

لغت‌نامه دهخدا

نعلک . [ ن َ ل َ ] (اِ) نوعی از رکاب است . (برهان قاطع) (آنندراج ).و آن را نعلکی هم گویند. (برهان قاطع). و آن را نعل هم گویند. (آنندراج ). رکابی باشد که نعلکی نیز گویند. (از جهانگیری ). مؤلف فرهنگ نظام به نقل از سراج اللغات آرد: «نوعی از رکابی [ دوری ] باشد که نعلبکی نیز گوی

تصعلک

لغت‌نامه دهخدا

تصعلک . [ ت َ ص َ ل ُ ] (ع مص ) درویشی نمودن . (زوزنی ). درویش و محتاج گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): بلینا زماناً بالتصعلک و الغنی . (اقرب الموارد). و ذؤبان العرب لصوصهم و صعالیکهم ... الذین یتلصصون و یتصعلکون . (تاج العروس در ماده ٔ ذئ

ترجمه مقاله
سوشال تریدینگ
خرید اشتراک
افزودن واژه
افزونه مرورگر
درباره
ارتباط با ما