العثلغتنامه دهخداالعث . [ اَ ع َ ] (ع ص ) آهسته رو گران سنگ . (منتهی الارب ). آنکه سنگین باشد و به کندی راه رود. مؤنث : لَعْثاء. (از اقرب الموارد).
العسلغتنامه دهخداالعس . [ اَ ع َ ] (اِخ ) کوهی است در دیار بنی عامربن صعصعه . و بقول «بکری » نام عربی جایی در یمن است . امروءالقیس گوید : فلا ینکرونی اننی انا ذا کم لیالی حل الح
العسلغتنامه دهخداالعس . [ اَ ع َ ] (ع ص ) مرد که رنگ لبش بسیاهی زند. ج ، لُعس . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). سیاه بام لب . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). || گ
علاثةلغتنامه دهخداعلاثة. [ ع ُ ث َ ] (ع اِ) روغن و پینو (کشک ) بهم آمیخته . || دو چیز بهم آمیخته هرچه باشد. || کسی که از اینجا و آنجا فراهم آورد و جمع کند. (منتهی الارب ) (اقرب ا
علاثةلغتنامه دهخداعلاثة. [ ع ُ ث َ ] (ع اِ) روغن و پینو (کشک ) بهم آمیخته . || دو چیز بهم آمیخته هرچه باشد. || کسی که از اینجا و آنجا فراهم آورد و جمع کند. (منتهی الارب ) (اقرب ا
قاضی محمدلغتنامه دهخداقاضی محمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ](اِخ ) عبداﷲبن علاثة. رجوع به قاضی الجن محمد شود.
علقمه ٔ عامریلغتنامه دهخداعلقمه ٔ عامری . [ ع َ ق َ م َ ی ِ م ِ ] (اِخ ) ابن علاثةبن عوف بن أحوص بن جعفربن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة. صحابی است و در دوره ٔ جاهلیت از بزرگان قوم خود ب
علقمةلغتنامه دهخداعلقمة. [ ع َ ق َ م َ ] (اِخ ) ابن علاثةبن عوف بن أحوص بن جعفربن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة. رجوع به علقمه ٔ عامری شود.