عرابلغتنامه دهخداعراب . [ ع َ ] (ع اِ) بار درختی است که از پوست آن رسن سازند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). حمل الحزم و هو شجر یفتل من لحائه الحبال . (اقرب الموارد). || بانگ
عرابلغتنامه دهخداعراب . [ ع َرْ را ] (ع ص ) سازنده ٔ غلاف پستان گوسفند. (منتهی الارب ). || نزد نصاری کفیل مورد اعتماد را گویند. و کفیله را عرابه گویند. (از اقرب الموارد). || عام
عرابلغتنامه دهخداعراب . [ ع ِ ] (ع ص ، اِ) اسب تازی گرامی نژاد. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). و همچنین است در شتر. || نوع خوب از گاو. (از اقرب الموارد). صاحب صبح الاعشی آرد:
ارآبلغتنامه دهخداارآب . [ اَرْ ] (ع اِ) ج ِ اِرب ، بمعنی زیرکی و مکر و زشتی و شر و بدی و عقل و دین و شرم زن و حاجت و عضو: السجود علی سبعة ارآب ؛ یعنی سجده بر هفت عضو است : پیشان
ارابلغتنامه دهخدااراب . [ ] (اِخ ) (کمینه ) شهری است در کوهستان یهودا (صحیفه ٔ یوشع 15:52) و بسا میشود که وطن ارابی بوده در طرف شرقی حبرون در خرابه ٔ عرابیه محل قدیمی هست که آثا
ارابلغتنامه دهخدااراب . [ اِ ] (اِخ ) از آبهای بادیه است . و یوم اراب از ایام عربست که در آن هذیل بن هبیرة الاکبر التغلبی با بنی ریاح بن یربوع حرب کرد و زنان ایشان را برده گرفت
عرابضلغتنامه دهخداعرابض . [ ع ُ ب ِ ] (ع ص ) درشت و استوار. (منتهی الارب ). غلیظ. (از اقرب الموارد).
عرابدلغتنامه دهخداعرابد. [ ع ُ ب ِ ] (ع ص ) دختر سپیدرنگ تازه بدن نازک و لرزان اندام . (منتهی الارب ).