عذرتفرهنگ انتشارات معین(عُ رَ) [ ع . عذرة ] 1 - (اِمص .) بکارت ، دوشیزگی . 2 - (اِ.) دستة موی ، کاکُل .
ازرتلغتنامه دهخداازرت . [ اَرَ ] (اِخ ) موضعی در انزان ، کوه هزارجریب . (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو بخش انگلیسی ص 123).
اضرطلغتنامه دهخدااضرط. [ اَ رَ ] (ع ص ) مرد سبک ریش باریک ابرو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آنکه دارای ریش سبک و ابروی باریک باشد. مؤنث : ضَرْطاء. (از اقرب الموارد).ج ، ضُرْ
عضرطلغتنامه دهخداعضرط. [ ع َ رَ / ع ِ رِ ] (ع اِ) میان دو خصیه و دبر. || حلقه ٔ دبر. || سرین ، یا استخوان برآمده ٔ بالای دبر. || خط که از ذکر تا دبر است . فلان أهلب العضرط؛ بر
عضرطلغتنامه دهخداعضرط. [ ع ُ رُ ] (ع ص ) نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مزدور. (منتهی الارب ). اجیر. (اقرب الموارد). || ناکس . (منتهی الا
بکارةلغتنامه دهخدابکارة. [ ب َ رَ ] (ع اِمص ) دوشیزگی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (غیاث ). عُذْرَت . (منتهی الارب ). و رجوع به بکارت شود. || دوشیزه بودن . (ناظ