لغتنامه دهخدا
بوی دان . (اِ مرکب ) ظرفی را گویند که در آن چیزی از عطریات کرده باشند. (برهان ). ظرفی که در آن چیزهای معطر نهند. (فرهنگ فارسی معین ). ظرفی که در آن عطر و بوی خوش کنند و آنرا بعربی جونه گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا) (از رشیدی ). جونه . سله ٔ خرد عطاران که چرم بر آن کشیده باشند