عتکلغتنامه دهخداعتک . [ ع َ ] (اِخ ) وادیی است به یمامه در دیار بنی عوف بن کعب بن سعدبن زید مناةبن تمیم . (از معجم البلدان ).
عتکلغتنامه دهخداعتک . [ ع َ ] (ع اِ) دهر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). یقال مضی علیه عتک ؛ أی دهر. (اقرب الموارد).
عتکلغتنامه دهخداعتک . [ ع َ ] (ع مص ) حمله نمودن در جنگ . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آهنگ گَزیدن کردن اسب . || دوتا داشتن دست را برسینه . (اقرب الموارد) (منته
عتکلغتنامه دهخداعتک . [ ع َ ت َ ] (ع مص ) خواهش نمودن و میل نمودن به سوی موضعی . || بزرگ ومهتر گردیدن زن . || استوار و راست کردن مقصد و مراد خود را. || سرخ شدن کمان از کهنگی .
اتکلغتنامه دهخدااتک . [ ] (اِخ ) (رود...) رود سنداست . رجوع به تاریخ بیهقی چ ادیب حاشیه ٔ ص 336 شود.
اتکلغتنامه دهخدااتک . [ اَ ت َ ] (اِخ ) ناحیتی است از ترکستان روس در دامنه ٔ شمالی کوه های سرحدی خراسان بین جورس و دوشک که بر خط آهن واقعند و چون از اعمال ابیورد بوده جزء خراسا
اتکلغتنامه دهخدااتک . [ اَت ْ ت ُ / اَ ت َ ] (اِخ ) پایتخت کشوری بهمین نام که در سال 1894 م .در پنجاب ساخته شده است . مساحت آن 4022 میل مربع و ساکنین آن در سال 1901، 464430 تن
عتکیلغتنامه دهخداعتکی . [ ع َ ت َ کی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به بطن عتک از اَزد. (سمعانی ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
عتکانلغتنامه دهخداعتکان . [ ع ِ / ع َ ] (اِخ ) نام محلی است که در شعر زهیر آمده است . (معجم البلدان ).
عتکیلغتنامه دهخداعتکی . [ ع َ ت َ کی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به بطن عتک از اَزد. (سمعانی ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
عتکانلغتنامه دهخداعتکان . [ ع ِ / ع َ ] (اِخ ) نام محلی است که در شعر زهیر آمده است . (معجم البلدان ).
صالحلغتنامه دهخداصالح . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن یزید عتکی کوفی . شیخ طوسی در رجال او را در عداد اصحاب امام صادق (ع ) شمرده است . برقی بجای عتکی او را عکی خوانده است . در جامع الرواة
