عبدریلغتنامه دهخداعبدری . [ ع َ دَ ری ی ] (اِخ ) در اصطلاح رجال لقب سویبطبن حرمله ٔ فرشی عبدری و جمعی دیگر است و نسبت آن به قبیله ٔ بنی عبدالدار (از بلاد اندلس ) است . (از ریحانة
عبدریلغتنامه دهخداعبدری . [ ع َ دَ ری ی ] (اِخ ) رزین بن معاویةبن عمار سرقسطی عبدری ، مکنی به ابوالحسن و معروف به امام الحرمین . از بزرگان علماء اهل سنت است . از تألیفات او است
عبدریلغتنامه دهخداعبدری . [ ع َ دَ ری ی ] (اِخ ) عبدالحمیدبن زکریای بن الجهم العبدری . (اللباب ص 112).
عبدریلغتنامه دهخداعبدری . [ ع َ دَ ری ی ] (اِخ ) علی بن سعیدبن عبدالرحمان بن محرزبن ابی عثمان ملقب به عبدری . از بزرگان علمای شافعیه است . از تألیفات او است : مختصر الکفایه در خ
عبدریلغتنامه دهخداعبدری . [ ع َ دَ ری ی ] (ص نسبی ) نسبت است به عبدالداربن قصی . (از اللباب فی تهذیب الانساب ص 112).
علقمه ٔ عبدریلغتنامه دهخداعلقمه ٔ عبدری . [ ع َ ق َ م َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن طلحةبن ابی طلحة. از صحابه است و در واقعه ٔ یرموک شهید شد. (از الاصابة ج 4 قسم اول ص 264).
علی عبدریلغتنامه دهخداعلی عبدری . [ ع َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن سعیدبن عبدالرحمان بن محرز عبدری . مکنی به ابوالحسن . فقیه و اصولی است . وی از اهالی جزیره ٔ میورقة بود و به مشرق رفت و
علی عبدریلغتنامه دهخداعلی عبدری . [ ع َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن حسن بن اسماعیل بن احمدبن جعفربن محمدبن صالح بن حسان بن حصن عبدری . مشهور به ابن مقلة و مکنی به ابوالحسن . ادیب و عروضی
علقمه ٔ عبدریلغتنامه دهخداعلقمه ٔ عبدری . [ ع َ ق َ م َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن طلحةبن ابی طلحة. از صحابه است و در واقعه ٔ یرموک شهید شد. (از الاصابة ج 4 قسم اول ص 264).
علی عبدریلغتنامه دهخداعلی عبدری . [ ع َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن سعیدبن عبدالرحمان بن محرز عبدری . مکنی به ابوالحسن . فقیه و اصولی است . وی از اهالی جزیره ٔ میورقة بود و به مشرق رفت و
علی عبدریلغتنامه دهخداعلی عبدری . [ ع َ ی ِ ع َ دَ ] (اِخ ) ابن حسن بن اسماعیل بن احمدبن جعفربن محمدبن صالح بن حسان بن حصن عبدری . مشهور به ابن مقلة و مکنی به ابوالحسن . ادیب و عروضی
عامرلغتنامه دهخداعامر. [ م ِ ] (اِخ ) ابن عبدری یا عامربن عمروبن وهب القرشی العبدری یکی از رجال شریف و بزرگوار و ادیب اندلس بوده و مقبره ٔ عامر را به قرطبه بدو نسبت دهند. وی به
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن علی بن ابی بکر عبدری مکنی به ابوالعباس اندلسی ثم المیورقی او راست :بهجة المهج فی بعض فضائل الطائف و وج . (کشف الظنون ).
