عبابلغتنامه دهخداعباب . [ ع َ] (ع مص ) آب آشامیدن و از آن باب است اًذا أصابت الظباء الماء فلا عباب و اًن لم تصبه فلا أباب ؛ اگر آب را یافت نیاشامید و اگر نیافت برای طلب و آشامیدن آن آماده نشد، برای کسی مثل زنند که به چیزی دست یافت و به سبب بی نیازی از آن اعراض کرد. (از اقرب الموارد) (از آنن
عبابلغتنامه دهخداعباب . [ ع ِ ] (ع مص ) نبرد کردن در فخر و فزونی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).معابة مثله . (ناظم الاطباء). و رجوع به معابة شود.
عبابلغتنامه دهخداعباب . [ ع ُ ] (ع اِ) توجبه ٔ بزرگ بسیار دور. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). معظم سیل و ارتفاع و کثرت آن . (از اقرب الموارد) (از غیاث اللغات ). || برگ خرما. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِمص ) پری آب و بسیاری آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || (اِ) موج
حبابلغتنامه دهخداحباب . [ ح َ ] (ع اِ) کوپله . غوزه . غنچه . سوارگ . سوار آب . گنبد آب . آب سوار. فراسیاب . سیاب . غوزه ٔ آب . غنچه ٔ آب . کوپله ٔ آب . گوی . نفّاخة. فقّاعة. سوارک آب . جندعة. (منتهی الارب ). قبک آب . (دهار). فرزند آب . قبه ٔ آب . عسل . سوارگان آب . (مهذب الاسماء). حبیب . (مهذ
حبابلغتنامه دهخداحباب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن جبله ٔ دقاق . از مالک روایت کند. ازدی او را دروغ گو خوانده . دعلج در کتاب غرائب مالک از او نقل کند. (لسان المیزان ج 2 ص 964).
عبابرلغتنامه دهخداعبابر. [ ع َ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ عَبور. بره گوسفند. (منتهی الارب ). رجوع به عَبور شود.
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) عبداﷲبن عامربن حجیة. یکی از بنی عباب است . (اللباب ).
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) قیس بن عباب . یکی از کسانی است که در یوم قادسیة نیک امتحان داد. (اللباب ).
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (ص نسبی ) منسوب به عباب که نام مردی است و آن قیس بن عباب است . (از انساب سمعانی ).
معابةلغتنامه دهخدامعابة. [ م ُ عاب ب َ ] (ع مص ) نبرد کردن درفخر و فزونی . عِباب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
اسیدیلغتنامه دهخدااسیدی . [ اَ ] (ص نسبی ) منسوب به اَسید، و به آل اسیدبن ابی العیص از فرزندان عباب و خالد. (انساب سمعانی ).
تفسئةلغتنامه دهخداتفسئة. [ ت َ س ِ ءَ ] (ع مص ) درانیدن جامه را و کشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). درانیدن جامه را و در «عباب » کشیدن تا آنکه پاره و شکافته شود. (از اقرب الموارد).
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن نامربن الباعونی ، مکنی به ابوالعباس و ملقب بقاضی شهاب الدین . او راست منظومه ای در فقه شافعی به نام عباب فی فقه الشافعی . و وفات او بسال 810 هَ .ق . بوده است .
عبابرلغتنامه دهخداعبابر. [ ع َ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ عَبور. بره گوسفند. (منتهی الارب ). رجوع به عَبور شود.
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) عبداﷲبن عامربن حجیة. یکی از بنی عباب است . (اللباب ).
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) قیس بن عباب . یکی از کسانی است که در یوم قادسیة نیک امتحان داد. (اللباب ).
عبابیلغتنامه دهخداعبابی . [ ع َب ْ با ] (ص نسبی ) منسوب به عباب که نام مردی است و آن قیس بن عباب است . (از انساب سمعانی ).
اجلعبابلغتنامه دهخدااجلعباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) دراز خفتن . (منتهی الارب ). بپهلو خفتن . (زوزنی ). || تیز رفتن . نیک رفتن . || بسیار شدن . || پراکنده شدن . (زوزنی ) (منتهی الارب ). || روان گردیدن شتران . (منتهی الارب ).
ازلعبابلغتنامه دهخداازلعباب . [ اِ ل ِ ] (ع مص ) ازلعباب سحاب ؛کثیف شدن ابر. (منتهی الارب ). || ازلعباب سیل ؛ بسیار شدن توجبه و تدافع کردن . (منتهی الارب ): ازلعب السیل ؛ کثر و تدافع. (قطر المحیط). بسیار شدن سیل چنانکه بسیار چیزی را فراهم آرد. (کنز اللغات ).
