عاریتلغتنامه دهخداعاریت .[ ی َ ] (ع ص ، اِ) عاریة. آنچه بدهند و بگیرند. (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنچه از کسی ستانند برای رفع حاجتی و چون رفع حاجت کنند بازدهند. آ
عاریتفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. چیزی که کسی برای انتفاع موقت از دیگری می‌گیرد و بعد پس می‌دهد؛ آنچه به شرط برگرداندن گرفته یا داده می‌شود: ◻︎ کهن‌خرقهٴ خویش پیراستن / به از جامهٴ عاریت خواس
عاریت خواستنلغتنامه دهخداعاریت خواستن . [ ی َ خوا / خا ت َ ] (مص مرکب ) به عاریت طلبیدن . (منتهی الارب ) : کهن جامه ٔ خویش پیراستن به از جامه ٔ عاریت خواستن .سعدی .
عاریت خواستنلغتنامه دهخداعاریت خواستن . [ ی َ خوا / خا ت َ ] (مص مرکب ) به عاریت طلبیدن . (منتهی الارب ) : کهن جامه ٔ خویش پیراستن به از جامه ٔ عاریت خواستن .سعدی .
عاریت دادنلغتنامه دهخداعاریت دادن . [ ی َ دَ ] (مص مرکب ) به عاریت دادن . || عاریت دادن شترکسی را تا بدان ناقه ٔ خود را دوشد. (منتهی الارب ).
عاریت شش روزهلغتنامه دهخداعاریت شش روزه . [ ی َ ت ِ ش ِ زَ / زِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان و زمین و هر چه در اوست . (انجمن آرای ناصری ).
عاریت سرالغتنامه دهخداعاریت سرا. [ ی َ س َ ] (اِ مرکب ) کنایه از دنیای فانی و عالم سفلی باشد. (برهان ) (آنندراج ) : از عافیت مپرس که کس را نداده انددر عاریت سرای جهان عافیت عطا.خاقان