ظرءلغتنامه دهخداظرء. [ ظَرْءْ ] (ع اِ) آب منجمد. || و خاک خشک بژاله و برد (کذا فی النسخ ). (منتهی الارب ).
ظراءلغتنامه دهخداظراء. [ ظَ ] (اِخ ) کوهی است در بلاد هذیل . تأبطشرا ظاهراً در بیت ذیل از ظرءهمین ظراء را اراده کرده آنجا که گوید : اء بَعْدَ النفاثیین ازجرُ طائراو آسی علی شی ٔ اذا هو ادبرااءُنهنه رحلی عنهم و اخالهم من الذّل بعراً بالتلاعة اعفراول