ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَرر ] (ع اِ) ج ِ ذرّة. موران خرد. مورچه و صدمورچه را گویند به وزن یک دانه جو است . و قیل لیس لها وزن ٌ و یحکی ان ّ رجلاً وضع خبزاً حتی علاه الذرّ و ستره
ظرفآبماکیانگویش اصفهانی تکیه ای: ------- طاری: ---------- طامه ای: ----------- طرقی: -------- کشه ای: -------- نطنزی: --------
ظرفخمیرگویش اصفهانی تکیه ای: teqâr طاری: kâsporši/qadah طامه ای: qadeh طرقی: sahan کشه ای: sahan نطنزی: qedeh
ظرانلغتنامه دهخداظران . [ ] (ع اِ) الماس . صاحب الجماهر گوید: و یظن بعضهم ان الظران هوالألماس و لیس به و انما هو اسم مأخوذ من الظر و هو القطع الذی منه تسمی الظران ظراناً و هو