طیب

tayyeb

معنی

۱. پاک؛ پاکیزه.
۲. نیکو.
۳. حلال و روا.

مترادف

۱. پاک، طاهر، مطهر، مهذب ≠ پلید، ناپاک، نجس
۲. تمیز، پاکیزه ≠ ناپاک
۳. منقح
۴. پاک شدن، پاکیزه شدن
۵. حلال شدن
۶. حلال، روا ≠ حرام، ناروا

دیکشنری

pure

جست‌وجوی دقیق

طیب

لغت‌نامه دهخدا

طیب . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابن اسماعیل بن ابراهیم الذهلی ، کنیتش ابومحمد و معروف به ابوحمدون دلال و یکی از مشاهیر قُراء و صلحاء زهاد بوده . از کسائی قرائت روایت

طیب

لغت‌نامه دهخدا

طیب . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن احمد مکنی به ابومحمد. او راست : قلائد النحر فی وفیات اعیان الدهر که ترجمه ٔ احوال را بترتیب سنوات تا سال 927 هَ. ق . تدوی

طیب

لغت‌نامه دهخدا

طیب . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابن محمد الباهلی . مرزبانی در کتاب «الموشح » در چندین مورد نام وی را برده و از مطاوی کتاب مذکور چنین استنباط میشود که وی یکی از روات

طیب

لغت‌نامه دهخدا

طیب . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابن محمد الخسروانی ، کنیت وی ابوطاهر است . عوفی در تذکره ٔ خویش آورده است : خسروانی نوای ثنای او راه انقطاع اسم زدی و مخدرات خاطر او

طیب

لغت‌نامه دهخدا

طیب . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابن محمد رسول اﷲ (ص ). صاحب «الاصابة» در قسم سوم حرف طاء آورده که : الطیب ولد رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله و سلم ... تقدم فی الطاهر. و س

جست‌وجوی هم‌آوا

تیب

لغت‌نامه دهخدا

تیب . (اِخ ) طیب . رجوع به طیب در همین لغت نامه و شدالازار چ اقبال ص 544 شود.

تیب

لغت‌نامه دهخدا

تیب .(اِ) بر وزن و معنی سیب است که عرب تفاح گوید. (برهان ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از ناظم الاطباء). اینکه صاحب برهان گفته به معنی سیب است که عرب تفاح گوید خطااس

تیب

فرهنگ انتشارات معین

(ص .) سرگشته ، مدهوش .

تیب

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

= شیب۲ شیب‌وتیب: ◻︎ نبوده مرا هیچ با تو عتیب / مرا بی‌گنه کرده‌ای شیب‌وتیب (دقیقی: ۱۱۳).

جست‌وجوی مشابه

طیب خاطر

دیکشنری فارسی به عربی

اتفاقية

طیب و طاهر

فرهنگ گنجواژه

حلال، پاکیزه.

طیب اﷲ رمسه

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ رمسه . [ طَی ْ ی َ بَل ْ لا هَُ رَ س َه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) هنگام تذکار شخصی متوفی این جمله را برزبان آرند، یعنی پاکیزه کناد خدای خاک گور او را

طیب اﷲ روضته

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ روضته . [ طَی ْ ی َ بَل ْ لا هَُ رَ ض َ ت َه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) هنگام بیاد آوردن مردی ازجهان رفته گویند، یعنی پاکیزه گرداناد خدای مرغزار او را

طیب اﷲ فاک

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ فاک . [ طَی ْ ی َ بَل ْ لا هَُ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) جمله ای است که هنگام سخن سرائی یا خواندن نشیدی مستمعان و شنوندگان به رسم آفرین به گوینده ٔ آن

جست‌وجوی متن

طیب اﷲ رمسه

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ روضته

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ فاک

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ معانه

لغت‌نامه دهخدا

طیب اﷲ معانه . [ طَی ْ ی َ بَل ْ لا هَُ م َ ن َه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔدعایی ) یعنی پاکیزه گرداناد خدای تعالی جایگاه او را. جمله ای است که در حق درگذشته ای ادا ک

طیب العرب

لغت‌نامه دهخدا

طیب العرب . [ بُل ْ ع َ رَ ] (ع اِ مرکب ) اذخر است . (اختیارات بدیعی ) (ریاض الادویة). || تبن مکی .