لغتنامه دهخدا
ثوبانیة. [ ث َنی ی َ ] (اِخ ) ثوبانی . طایفه ای از مرجئه باشند که به ثوبان بن مرجی انتساب دارند. اینان گویند ایمان عبارت است از اقرار به ایزد تعالی و پیمبران او لیکن چیزهائی که فعل و ترکش از روی تجویز عقل است داخل در ایمان نیست . (سمعانی ). فرقه ای از مرجئه و از یاران ثوبان م