طلب کار

talabkār

۱. کسی که پول یا کالایی از کسی طلب دارد؛ بستان‌کار.
۲. [قدیمی] خواهان؛ خواستار: ◻︎ طلب‌کار باید صبور و حمول / که نشنیده‌ام کیمیاگر عجول (سعدی۱: ۱۰۵)، ◻︎ که‌ومه طلبکار عمرند و بس / کسی را به‌ مردن نیاید هوس (امیرخسرو: لغت‌نامه: طلب‌کار).