طاق

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) (زیست‌شناسی) tāq = تاغ

طاق

دیکشنری فارسی به عربی

سقف , شاذ , قبعة , قوس , مدفن

طاق

لهجه و گویش تهرانی

واحد شمارش حمام

طاق

لهجه و گویش تهرانی

بد،تک،فرد

طاق طاق

لغت‌نامه دهخدا

طاق طاق . (اِ صوت ) حکایت آواز زدن چیزی بر چیزی چنانکه جامه ٔ شسته ٔ گازران بر سنگ و جز آن : گه ز طاق طاق گردنها زدن طاق طاق جامه کوبان ممتهن .مولوی .

طاق و نیم طاق

لغت‌نامه دهخدا

طاق و نیم طاق . [ ق ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) سلسله ای از طاقهای خُرد و بزرگ راستین ، یا بصورت نما.

طاق شدن،طاقتش طاق شد

لهجه و گویش تهرانی

بی تحمل شدن

طاق افتادن

واژگان مترادف و متضاد

۱. جدا گشتن، دور شدن ۲. بیهمتا بودن، بیهمال بودن، بیمانند بودن

طاق بستن

واژگان مترادف و متضاد

طاق زدن

طاق شدن

واژگان مترادف و متضاد

۱. تنها شدن، تکشدن ۲. جدا شدن ۳. مهجور گشتن ۴. یگانهشدن، بیهمتا گشتن

هفت طاق

لغت‌نامه دهخدا

هفت طاق . [ هََ ] (ص مرکب ) آنچه دارای هفت طاق باشد. || کنایه از فلک و جهان : این راه غولدار و پل هفت طاق راتا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟خاقانی .

triumphal arch

طاق‌نصرت

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[معماری و شهرسازی] طاقی که به یادبود پیروزی خاصی، به‌ویژه پیروزی در جنگ، می‌سازند

طاق باز

فرهنگ فارسی معین

(ق مر.) (عا.) ستان بر پشت .

طاق نما

فرهنگ فارسی معین

(نَ یا نُ) (اِمر.) 1 - ایوانی کم عرض که در جلو اطاق سازند. 2 - نمای دیوار به صورت طاق که عرض و پهنایی نداشته باشد.

ابوالحسن طاق

لغت‌نامه دهخدا

ابوالحسن طاق . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 329 شود.