ضیفلغتنامه دهخداضیف . [ ض َ ] (اِخ ) احمد (الدکتور). مدرس بالجامعة المصریة. له مقدمة لدرسة بلاغة العرب و بلاغةالعرب فی الاندلس . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1220).
ضیفلغتنامه دهخداضیف . [ ض َ ] (ع اِ) پهلو. (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). || بازو. || ضیفا الوادی ؛ دو کرانه ٔ رودبار. (منتهی الارب ). کنار رود. (مهذب الاسماء).
ضیفلغتنامه دهخداضیف . [ ض َ ] (ع اِ) میهمان . نزیل . مهمان (واحد و جمع و مؤنث و مذکر در وی یکسانست ). (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). مهمان و میهمانان . (دهار). و قد یجمع علی ا
ضیفلغتنامه دهخداضیف . [ ض َ ] (ع مص ) نزدیک شدن آفتاب به فروشدن . (منتهی الارب ). نزدیک شدن آفتاب بغروب . (منتخب اللغات ). || بیک سو رفتن تیر از نشانه . || فرودآمدن غم بر کسی .
ذیفلغتنامه دهخداذیف . (ع مص ) خرامیدن و زود رفتن شتر. (زوزنی ). لیکن در جای دیگر در کتب دسترس ما یافته نشد.
زیفلغتنامه دهخدازیف . (اِ) زفت را گویند و آن صمغی باشد سیاه که بر سر کچلان چسبانند. (برهان ) (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ) (اوبهی ) (ناظم الاطباء) (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 248)
ضیفنلغتنامه دهخداضیفن . [ ض َ ف َ ] (ع ص ، اِ) طُفیلی . (دهار) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). مهمان ناخوانده . ج ، ضیافن ، ضیوف . (مهذب الاسماء).
ضیفةلغتنامه دهخداضیفة. [ض َ ف َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضیف . زن مهمان . || زن حائض . || بی نمازی . (منتهی الارب ).
ضیفةلغتنامه دهخداضیفة. [ض َ ف َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضیف . زن مهمان . || زن حائض . || بی نمازی . (منتهی الارب ).
ضیفنلغتنامه دهخداضیفن . [ ض َ ف َ ] (ع ص ، اِ) طُفیلی . (دهار) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). مهمان ناخوانده . ج ، ضیافن ، ضیوف . (مهذب الاسماء).