ضواحیلغتنامه دهخداضواحی . [ ض َ ] (ع اِ) ج ِ ضاحیة. (منتهی الارب ). ضواحیک ؛ آنچه از تو پیدا باشد در آفتاب مانند دوش و شانه . (منتهی الارب ).- ضواحی الحوض ؛ کرانهای آن . (منتهی
ضاحیلغتنامه دهخداضاحی . (اِخ )ریگزاری است در جانب سَلمی غربی و در آن آبی است بنام محرَمة و آب دیگری بنام اَثیب . (معجم البلدان ).
ضاحیلغتنامه دهخداضاحی . (ع ص ) پیدا. گشاده : مکان ضاح ؛ جای ظاهر و بارز. (منتهی الارب ). || برآمده (روز).
ضاحیةلغتنامه دهخداضاحیة. [ ی َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضاحی . کرانه ٔ چیز: ضاحیة کل شی ٔ؛ کرانه ٔ ظاهر هر چیزی . (منتهی الارب ). ج ، ضواحی . || آشکار. یقال : فَعلَه ضاحیة؛ ای علانیة.
ضواحکلغتنامه دهخداضواحک . [ ض َ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ ضاحکة. چهار دندان که از پس نیش بود. (مهذب الاسماء). دندانها که وقت خندیدن ظاهر شود، یا چهار دندان که میان انیاب و اضراس است . (من
زبالةلغتنامه دهخدازبالة. [ زُ ل َ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). از ضواحی مدینه است و این سخن رجاجی است . و ابن خردادبه گوید: مسافت میان بغداد و مدینه را زباله نام داده اند
باغ تخت قراچهلغتنامه دهخداباغ تخت قراچه . [ غ ِ ت َ ت ِ ق َ چ َ ] (اِخ ) باغی به سمرقند که امیر تیمور به تقلید از باغ تخت قراچه ٔ شیراز در سمرقند ساخت . ابن عربشاه گوید : انشأبستانا فی
ضاحیةلغتنامه دهخداضاحیة. [ ی َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضاحی . کرانه ٔ چیز: ضاحیة کل شی ٔ؛ کرانه ٔ ظاهر هر چیزی . (منتهی الارب ). ج ، ضواحی . || آشکار. یقال : فَعلَه ضاحیة؛ ای علانیة.