ضأنلغتنامه دهخداضأن . [ ض َءْن ْ ] (ع مص ) جدا کردن ضأن از معز. گویند: اِضأن ضأنک ؛ ای اعزلها مِن المعز. (منتهی الارب ).
ضأنلغتنامه دهخداضأن . [ ض َءْن ْ ] (ع اِ) میش . (منتهی الارب ) (دهار) (نصاب ). میشینه . (مهذب الاسماء). || ذوات الصوف من الغنم ذکراً کان او انثی . (بحر الجواهر). خلاف معز. (من
ضانلغتنامه دهخداضان . (اِخ ) کوهی است و گویا از کوههای دَوس باشد چه در حدیث آمده که ابوهریره از رأس ضان فروافتاد. (معجم البلدان ).
ضانئةلغتنامه دهخداضانئة. [ ن ِ ءَ ] (ع ص ) ضانی ٔ. زن بسیارفرزند. (منتهی الارب ). زن که بسیار زاید. (مهذب الاسماء).
ضانلغتنامه دهخداضان . (اِخ ) کوهی است و گویا از کوههای دَوس باشد چه در حدیث آمده که ابوهریره از رأس ضان فروافتاد. (معجم البلدان ).
ضانئةلغتنامه دهخداضانئة. [ ن ِ ءَ ] (ع ص ) ضانی ٔ. زن بسیارفرزند. (منتهی الارب ). زن که بسیار زاید. (مهذب الاسماء).