صولجانلغتنامه دهخداصولجان . [ ص َ ل َ ] (معرب ، اِ) چوگان . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (مهذب الاسماء). معرب چوگان است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). محجن . طبطاب : مهین دختر نعش چو
صولجان وشلغتنامه دهخداصولجان وش . [ ص َ ل َوَ ] (ص مرکب ) بمانند صولجان . بشکل صولجان . || و از حرف صولجان وش ، مقصود«ی » است : ز آن حرف صولجان وش زیرش دو گوی ساکن آمد چو صفر مفلس وز
سیمین صولجانلغتنامه دهخداسیمین صولجان . [ ص َ ل َ ] (اِ مرکب ) کنایه از هلال و ماه نو. (برهان ) (آنندراج ). ماه نو. (فرهنگ رشیدی ) : تا شب است و ماه نو گویی که از گوی زمین گرد بر گردون
صوجانلغتنامه دهخداصوجان . [ ص َ ] (ع ص ) هر خشک و سخت لاغر از ستور. (منتهی الارب ). هر خشک سخت از ستور و مردم . (اقرب الموارد). || (اِ) ماادری من ای صوجان هو؛ نمیدانم که کدام مرد
