شیک پوشلغتنامه دهخداشیک پوش . (نف مرکب ) شیک پوشنده . آنکه همیشه لباسهای پاکیزه و زیبا و گرانبها و مدروز پوشد. که جامه های او با برش و دوخت و قماش و نسیجی اعلاست . که عادتاً جامه ٔ
شیک پوشیلغتنامه دهخداشیک پوشی . (حامص مرکب ) عمل و کیفیت شیک پوش . (فرهنگ فارسی معین ). صفت و کار شیک پوش . پوشیدن لباسهای زیبا و مرتب و مدروز. رجوع به شیک پوش شود.
شیک پوشیلغتنامه دهخداشیک پوشی . (حامص مرکب ) عمل و کیفیت شیک پوش . (فرهنگ فارسی معین ). صفت و کار شیک پوش . پوشیدن لباسهای زیبا و مرتب و مدروز. رجوع به شیک پوش شود.