شیواییلغتنامه دهخداشیوایی . [ شی ] (حامص ) صفت و حالت و چگونگی شیوا.فصاحت . بلاغت . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شیوا شود.
مجموعۀ احساسیsoap opera, soap, soaperواژههای مصوب فرهنگستانمجموعۀ تلویزیونی سبک و احساسی که معمولاً در طول روز پخش میشود
صابون فلزیmetallic soapواژههای مصوب فرهنگستاننمک اسیدهای استئاریک یا اولئیک یا پالمیتیک یا لوریک و یک فلز سنگین، مانند کبالت یا مس که از آن برای خشککردن درپوش رنگها و جوهرها، در قارچکشها و مواد ضد آب، استفاده میکنند
شیوادختفرهنگ نامها(تلفظ: šivā doxt) (شیوا + دخت = دختر) ، ویژگی دختری که با فصاحت و شیوایی سخن میگوید .
eloquenceدیکشنری انگلیسی به فارسیفصاحت، سخنوری، شیوایی، علم فصاحت، علم بیان، طلاقت لسان، عبارت سازی، خوش زبانی