شیْشَکْگویش گنابادی در گویش گنابادی یعنی گوساله ای که هنوز به شیر مادر محتاج است و شیر مادر میخورد و بدون شیر مادر خواهد مرد.
شیشککلغتنامه دهخداشیشکک . [ شی ش َ ک َ ] (اِ مصغر) شیشک . || (تیهوی ) خرد و زیبا : آن شیشککان شاد از این سنگ بدان سنگ پوینده و ماننده مر آن پیک دمان را.سنایی (از آنندراج ).
شیشکی انداختنلغتنامه دهخداشیشکی انداختن . [ شی ش َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) شیشکی بستن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شیشکی بستن شود.
شیشکی بستنلغتنامه دهخداشیشکی بستن . [ شی ش َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) اضراط. یعنی به دهان حکایت صوت ضراط کردن و بدان فسوس کردن و خوار شمردن کسی را. با دهان آوازی چون تیز برآوردن ، و بیشتر
شیشکیلغتنامه دهخداشیشکی . [ شی ش َ ] (اِ) عفط. آوازی چون آواز تیز که از میان دو لب فراهم کرده برآورند، تخفیف گفتار یا کردار کسی را. به عنوان مسخره و تحقیر کسی صدای تیز از دهان بر
