شیرین گفتاریلغتنامه دهخداشیرین گفتاری . [ گ ُ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت شیرین گفتار. شیرینی و خوشی بیان . شیرین سخنی و خوش بیانی : در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (تزوک تیمور
شیرین گفتارلغتنامه دهخداشیرین گفتار. [ گ ُ ] (ص مرکب ) شیرین کلام . شیرین زبان . (ناظم الاطباء) : تا ز آئینه ٔ شبرنگ نیاید بیرون متکلم نشود طوطی شیرین گفتار. صائب (از آنندراج ).رجوع به
شیرین کلامیلغتنامه دهخداشیرین کلامی . [ ک َ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت شیرین کلام . شیرین سخنی . شیرینی کلام و بیان . (از یادداشت مؤلف ) : در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (ت
صابر سمرقندیلغتنامه دهخداصابر سمرقندی . [ ب ِ رِ س َ م َ ق َ ] (اِخ ) خواجه بهاءالدین . شاعری است و صاحب صبح گلشن گوید: طبعش مصروف شیرین گفتاری و نازک بندی گشته ، این بیت از اوست :چون م
شکرباریلغتنامه دهخداشکرباری . [ ش َ ک َ ] (حامص مرکب ) باریدن شکر. افشاندن شکر. || شیرین حرکاتی : آمدند از ره شکرباری کرده زیر قصب کله داری . نظامی . || کنایه از سخن شیرین گفتن . ش
شیرین سخنیلغتنامه دهخداشیرین سخنی . [ س ُ خ َ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت شیرین سخن . شیرین سخن بودن . شیرین زبانی . گفتاری شیرین و دلنشین داشتن . (از یادداشت مؤلف ) : دلهای خاص و عام
خوش گفتاریلغتنامه دهخداخوش گفتاری . [ خوَش ْ / خُش ْگ ُ ] (حامص مرکب ) شیرین زبانی . خوش سخنی . خوش زبانی .
