شیرینهلغتنامه دهخداشیرینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شیرینک و جوشی که در اندام و روی کودکان بهم رسد. (از برهان ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (ناظم الاطباء). سعفه . سعفه ٔ رطبه .
شیرینه بافلغتنامه دهخداشیرینه باف . [ ن َ / ن ِ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) شیرین باف . نوعی قماش لطیف : به یک شربتی گفت شیرینه باف که نتوان ز حد برد دعوی و لاف . نظام قاری .رجوع به شیری
کانی شیرینهلغتنامه دهخداکانی شیرینه . [ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان جیگران (گرمسیر ولدبیگی ) بخش ثلاث شهرستان کرمانشاهان . واقع در 8 هزارگزی خاور سرقلعه و کنار راه فرعی سرپل ذهاب به
شیرینه بافلغتنامه دهخداشیرینه باف . [ ن َ / ن ِ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) شیرین باف . نوعی قماش لطیف : به یک شربتی گفت شیرینه باف که نتوان ز حد برد دعوی و لاف . نظام قاری .رجوع به شیری
کانی شیرینهلغتنامه دهخداکانی شیرینه . [ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان جیگران (گرمسیر ولدبیگی ) بخش ثلاث شهرستان کرمانشاهان . واقع در 8 هزارگزی خاور سرقلعه و کنار راه فرعی سرپل ذهاب به
اسعفلغتنامه دهخدااسعف . [ اَ ع َ ] (ع ص ) شتر شیرینه برآورده . (منتهی الارب ). اشتری که موی چشم و بینی وی ریخته باشد. (تاج المصادر بیهقی ). || اسب پیشانی سفید. (منتهی الارب ). آ
سعفاءلغتنامه دهخداسعفاء. [ س َ] (ع ص ، اِ) ناقه ٔ شیرینه زده . مؤنث اسعف . شتر شیرینه زده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به سعفة شود.
شیرینجلغتنامه دهخداشیرینج . [ ن َ ] (معرب ، اِ) معرب شیرینه . شیرینک . سعفه ٔ رطبه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شیرینه شود.