شیخ الشیوخلغتنامه دهخداشیخ الشیوخ . [ ش َ خُش ْ ش ُ ](ع اِ مرکب ) شیخ شیخها. استاد استادان : خرد شیخ الشیوخ رای تو بس ازو پرس آنچه می پرسی نه از کس .نظامی .
حبق الشیوخلغتنامه دهخداحبق الشیوخ . [ ح َب َ قُش ْ ش ُ ] (ع اِ مرکب ) ریحان الشیوخ . مرد. مرد خوش . مرد رشگ . (منتهی الارب ) (داود ضریر انطاکی ). مرد ریحانی . برسفایج . تب بُر.
شیخ المؤمنینلغتنامه دهخداشیخ المؤمنین . [ ش َ خُل ْ م ُءْ م ِ ] (اِخ ) لقبی است که ابایزید (قرن 4 هجری )خود را بدان ملقب نمود. (از دائرةالمعارف اسلامی ).
شیخ الخلفاءلغتنامه دهخداشیخ الخلفاء. [ ش َ خُل ْ خ ُ ل َ ] (اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه ، و لقب دیگر اوصدّیق است . (یادداشت مؤلف ). رجوع به ابوبکر شود.
صدرالدینلغتنامه دهخداصدرالدین . [ ص َ رُدْ دی ] (اِخ ) شیخ الشیوخ محمدبن شیخ الشیوخ عمادالدین محمودبن حمویة الجوینی . وی در مذهب بارع شد و فتوی داد و درس گفت و مقامی ارجمند یافت . ا
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن نیار اسدی ناصری ، ملقّب به شیخ الشیوخ صدرالدین . رجوع به علی اسدی (ابن نیار...) شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابی العافیة (شیخ الشیوخ ...). از مردم ژنده قلعه ای از تاکرتی به اندلس .
علی اسدیلغتنامه دهخداعلی اسدی . [ ع َ ی ِ اَ س َ] (اِخ ) ابن نیار اسدی ناصری ، ملقّب به شیخ الشیوخ صدرالدین . وی استاد خط المستعصم خلیفه ٔ عباسی بود و در روز مبایعت با مستعصم ، او ب
