شکوهمندیلغتنامه دهخداشکوهمندی . [ ش ُ م َ ] (حامص مرکب ) دارای شکوه بودن . رجوع به شکوه شود. || لیاقت . (ناظم الاطباء). || وقار. جلال . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین ) : گفت ا
فراهتلغتنامه دهخدافراهت . [ ف َ هََ ] (ع اِمص ) شأن . شوکت . شکوه مندی . زیبایی . (برهان ). مأخوذ از فراهة عربی به معنی انبساط و شادمانی و شاد گردیدن . در فارسی «فره » و «فر» ب
شکوی مندیلغتنامه دهخداشکوی مندی . [ ش َ وا م َ ] (حامص مرکب ) شکوه ناکی . گله مندی . شکایت مندی . (ناظم الاطباء).
شکوهلغتنامه دهخداشکوه . [ ش َ / ش ِ وَ / وِ ] (ع اِمص ) شکایت . گله . (ناظم الاطباء). گله . (زمخشری ). شکایت . (آنندراج ) (انجمن آرا). مست . شکوی . اشتکاء. تشکی . اظهار بث . گله
شکویلغتنامه دهخداشکوی . [ ش َ وا ] (ع اِمص ) گله . شِکوه . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گله . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (غیاث ). گله مندی . گله گزاری . شکایت . اشتکاء. شکوه
شکایتلغتنامه دهخداشکایت . [ ش ِ ی َ ] (از ع ، اِمص ) گله کردن . (غیاث ) (آنندراج ). گله گزاری . گله مندی . (ناظم الاطباء). گله و ملال انگیز از صفات اوست ، وبا لفظ کردن و زدن و ری