شکوفیدنلغتنامه دهخداشکوفیدن . [ ش ِ / ش ُ دَ ] (مص ) گشودن . (ناظم الاطباء) (برهان ). شکفتن . (فرهنگ فارسی معین ) : به چاره گشاده شود کار سخت به مدت شکوفد بهار از درخت . نظامی . ||
شکوفیدنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شکوفتن؛ گشوده شدن؛ وا شدن.۲. شکافته شدن.۳. شکافتن.۴. شکست دادن لشکر.
شکوهیدنلغتنامه دهخداشکوهیدن . [ ش ِ دَ ] (مص ) ترسیدن . بیم بردن . واهمه کردن . (ناظم الاطباء) (برهان ) (آنندراج ).ترسیدن . (غیاث ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ فارسی معین ). واهمه کرد
شکوففرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = شکوفیدن۲. شکوفنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): ◻︎ که لشکر‌شکوفان مغفر‌شکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱: ۷۷ حاشیه).
اشکفتلغتنامه دهخدااشکفت . [ اِ ک ِ ] (اِ) عجب . (جهانگیری ). عجب و آنرا شکفت نیز گویند و در مقام تعجب شکفتا نیز گویند مانند ای عجب و عجب او شکفتید یعنی در عجب افتاد و بر این قیاس
شکوهیدنلغتنامه دهخداشکوهیدن . [ ش ِ دَ ] (مص ) ترسیدن . بیم بردن . واهمه کردن . (ناظم الاطباء) (برهان ) (آنندراج ).ترسیدن . (غیاث ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ فارسی معین ). واهمه کرد
شکافیدنلغتنامه دهخداشکافیدن . [ ش ِ / ش َ دَ ] (مص ) به درازا بریدن و شق کردن . (ناظم الاطباء). شکافتن . بریدن به درازا : بفرمود تا پس درخت از درون شکافید و زو آدم آمد برون . اسدی