شکرلبلغتنامه دهخداشکرلب .[ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ل َ ] (ص مرکب ) شیرین لب . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). معشوق شیرین لب . شیرین سخن .معشوق با لب بی نهایت زیبا و دلکش . آنکه
شکرلبفرهنگ انتشارات معین(شَ یا ش کَ لَ) (ص مر.) 1 - کسی که یکی از دو لبش چاک داشته باشد. 2 - کنایه از: شیرین گفتار، معشوق . 3 - گونه ای نان شیرینی .
شکرلبفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شیرین‌لب.۲. شیرین‌گفتار.۳. (پزشکی) کسی که یکی از دو لبش چاک خورده باشد؛ لب‌شکری؛ سه‌لنج؛ سلنج.
شترلبلغتنامه دهخداشترلب . [ ش ُ ت ُ ل َ ] (اِ مرکب ) لب شتر. لفج شتر. || (ص مرکب ) که لب چون لفج شتر دارد ضخم و کلفت . دارنده ٔ لبی چون لب شتر در سطبری و ضخامت .
شکرآبلغتنامه دهخداشکرآب . [ ش َ ک َ ] (اِخ ) دهی است به شمال تهران آن سوی قلعه ٔ توچال میان شهرستانک وآهار. || آبی است بدین نام در آن موضع.
بی زینهاریلغتنامه دهخدابی زینهاری . (حامص مرکب ) بی امانی . بی زنهاری . بی پناهی . || عهدشکنی . پیمان شکنی : شکرلب گفت از این زنهارخواری پشیمان شو مکن بی زینهاری . نظامی .بدین بارگه ز
حساب برهم زدنلغتنامه دهخداحساب برهم زدن . [ ح ِ ب َ هََ زَ دَ ] (مص مرکب ) پریشان کردن و سررشته ٔ حساب از دست دادن : شکرلب میشنید و دم نمی زدحساب ناز را برهم نمی زد. سلیم (از آنندراج ) (
گل خدلغتنامه دهخداگل خد. [ گ ُ خ َدد / خ َ ] (ص مرکب ) گلگونه . آنکه رخسار او در لطافت گل را ماند. گل چهره : غزلسرای شدم بر شکرلبی گل خدبنفشه زلفی ونسرین بری صنوبرقد. سوزنی .بعاش
شکردهانلغتنامه دهخداشکردهان . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ دَ ] (ص مرکب ) که دهان شیرین دارد. شیرین دهان . شیرین لب . شکرلب . (از یادداشت مؤلف ) : شاید که آستینت بر سر زنند سعدی تا چون
عارضینلغتنامه دهخداعارضین . [ رِ ض َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ عارض (در حالت نصبی و جری ). رجوع به عارض شود : همه شکرلب و بادام چشم و پسته دهان بنفشه زلف و سیمین عارضین و گل رخسار. امیرمعز
