شکرخایلغتنامه دهخداشکرخای . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (نف مرکب ) شکرخا. قریب به معنی شکرشکن . (آنندراج ). که شکر بخورد. که شکر بجود. || سخت شیرین . بسیار شیرین و دلپسند : ای همه شک
شکرخاییلغتنامه دهخداشکرخایی . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت شکرخای . || شیرین زبانی : بهر ری کو پادزهرت داده بودهدیه امسال از شکرخایی فرست . خاقانی .ای که مانند ت
شکرپایلغتنامه دهخداشکرپای . [ ش َ ک َ ] (ص مرکب ) شکرپا. لنگ . (آنندراج ) : سخن می بشکنی یا وقت گفتن ز تنگی ّ دهانت شد شکرپای . حسن دهلوی (از آنندراج ).و رجوع به شکرپا شود.
شکرخالغتنامه دهخداشکرخا. [ ش َک َ / ش َک ْ ک َ ] (نف مرکب ) شکرخای . که شکر بخورد. || سخت شیرین . (یادداشت مؤلف ) : فتنه ٔ سامریش در دهن شورانگیزنفس عیسویش در لب شکّرخا بود. سعد
شکرخارلغتنامه دهخداشکرخار. [ ش َ ک َ ] (اِ مرکب ) درختی خاردار و میوه اش سرخ که غرقد نیز گویند. (ناظم الاطباء).
شکرخانهلغتنامه دهخداشکرخانه . [ ش َ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) به معنی شکرزار. (آنندراج ). شکرستان . کارخانه ٔ قند. (یادداشت مؤلف ) : به عملگاه آمل هر سال بیست وپنجهزار من بزرگ قن
شکر خاییدنلغتنامه دهخداشکر خاییدن . [ ش َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) شکر خوردن . || کنایه از شیرین کام شدن . (یادداشت مؤلف ) : تا همی خوانی تو اشعارش همی خایی شکرتا همی گویی تو ابیاتش همی ب
شکرخاییلغتنامه دهخداشکرخایی . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت شکرخای . || شیرین زبانی : بهر ری کو پادزهرت داده بودهدیه امسال از شکرخایی فرست . خاقانی .ای که مانند ت
شکرخالغتنامه دهخداشکرخا. [ ش َک َ / ش َک ْ ک َ ] (نف مرکب ) شکرخای . که شکر بخورد. || سخت شیرین . (یادداشت مؤلف ) : فتنه ٔ سامریش در دهن شورانگیزنفس عیسویش در لب شکّرخا بود. سعد
شکرخوارهلغتنامه دهخداشکرخواره . [ ش َ ک َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) شکرخوار. شکرخای . (یادداشت مؤلف ) : شکربوزه با نوک دندان برازشکرخواره را کرده دندان دراز. نظامی .و رجوع به ش
شکرخوارلغتنامه دهخداشکرخوار. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ خوا / خا] (نف مرکب ) شکرخورنده : طوطی شکرخوار. (فرهنگ فارسی معین ). شکرخای . (آنندراج ). شیرین گفتار : تو نیز آموختی از شاه ایرا