شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش ُ با رَ / رِ ] (ص مرکب ) شکردوست . که شکر و سپاس نعمت پیشه دارد. اهل شکر. (از یادداشت مؤلف ) : شکر نعمت خوشتر از نعمت بودشکرباره کی سوی نقمت رود.
شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش َ ک َ با رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شکربوزه . شکربوره . نوعی نان شکرین . (یادداشت مؤلف ) : نیابی ز من به جگرخواره ای جگرخواره ای نه شکرباره ای . نظامی
شعربارهلغتنامه دهخداشعرباره . [ ش ِ با رَ / رِ ] (ص مرکب ) شعردوست . بسیار عاشق شعر. (یادداشت مؤلف ) : رفیقی داشتم عالی ستاره دلی چون آفتاب و شعرباره .عطار.
جگرخوارهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده=جگرخوار: ◻︎ نیابی ز من بر جگرخواره‌ای / جگرخواره‌ای نی شکرباره‌ای (نظامی۵: ۹۹۹).
خوارهلغتنامه دهخداخواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف ) خورنده . آشامنده . این کلمه همیشه بصورت ترکیب استعمال می گردد. (ناظم الاطباء).- آدمی خواره ؛ آدم خور. انسان خور. خورنده ٔ ان
بارهلغتنامه دهخداباره . [ رَ / رِ ] (پسوند) بصورت پسوند در ترکیب با کلمات به معنی دوست دارنده و حریص آید. غلام باره ؛ یعنی پسردوست . بمعنی دوست هم آمده . (برهان ) (دِمزن ) (غیاث
نقمتلغتنامه دهخدانقمت . [ ن ِ م َ ] (ع اِمص ، اِ) عقوبت و کینه و عذاب . (غیاث اللغات از لطایف اللغات و منتخب اللغات و قاموس ) (ناظم الاطباء). عذاب و شکنجه . (یادداشت مؤلف ). آز
شکربارلغتنامه دهخداشکربار. [ ش َ ک َ / ش َک ْک َ ] (نف مرکب ) شکرریز. (ناظم الاطباء) : سوی شهر مداین شد دگر بارشکر با او به دامنها شکربار. نظامی .ندارد تنگنای خاک صائب این قدر شکّ