شکربارلغتنامه دهخداشکربار. [ ش َ ک َ / ش َک ْک َ ] (نف مرکب ) شکرریز. (ناظم الاطباء) : سوی شهر مداین شد دگر بارشکر با او به دامنها شکربار. نظامی .ندارد تنگنای خاک صائب این قدر شکّ
شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش ُ با رَ / رِ ] (ص مرکب ) شکردوست . که شکر و سپاس نعمت پیشه دارد. اهل شکر. (از یادداشت مؤلف ) : شکر نعمت خوشتر از نعمت بودشکرباره کی سوی نقمت رود.
شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش َ ک َ با رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شکربوزه . شکربوره . نوعی نان شکرین . (یادداشت مؤلف ) : نیابی ز من به جگرخواره ای جگرخواره ای نه شکرباره ای . نظامی
شکرباریلغتنامه دهخداشکرباری . [ ش َ ک َ ] (حامص مرکب ) باریدن شکر. افشاندن شکر. || شیرین حرکاتی : آمدند از ره شکرباری کرده زیر قصب کله داری . نظامی . || کنایه از سخن شیرین گفتن . ش
لعل شکربارلغتنامه دهخدالعل شکربار. [ ل َ ل ِ ش ِک ْ ک َ / ش ِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لعل شیرین . || کنایه از لب معشوق باشد. (برهان ) (آنندراج ).
شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش ُ با رَ / رِ ] (ص مرکب ) شکردوست . که شکر و سپاس نعمت پیشه دارد. اهل شکر. (از یادداشت مؤلف ) : شکر نعمت خوشتر از نعمت بودشکرباره کی سوی نقمت رود.
شکربارهلغتنامه دهخداشکرباره . [ ش َ ک َ با رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شکربوزه . شکربوره . نوعی نان شکرین . (یادداشت مؤلف ) : نیابی ز من به جگرخواره ای جگرخواره ای نه شکرباره ای . نظامی
شکرباریلغتنامه دهخداشکرباری . [ ش َ ک َ ] (حامص مرکب ) باریدن شکر. افشاندن شکر. || شیرین حرکاتی : آمدند از ره شکرباری کرده زیر قصب کله داری . نظامی . || کنایه از سخن شیرین گفتن . ش
لعل شکربارلغتنامه دهخدالعل شکربار. [ ل َ ل ِ ش ِک ْ ک َ / ش ِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لعل شیرین . || کنایه از لب معشوق باشد. (برهان ) (آنندراج ).