شکرانهلغتنامه دهخداشکرانه . [ ش ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شکرگزاری و حقشناسی و سپاسداری و ادای شکر نعمت و تشکر. (ناظم الاطباء). سپاسگزاری . سپاسداری . شکران . شکر. (یادداشت مؤلف )
شکرانهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شکر و سپاس.۲. حق شکر.۳. (اسم مصدر) شکرگزاری؛ سپاسگزاری؛ سپاسداری: ◻︎ همی گفت شولیده‌دستار و موی / کف دست شکرانه مالان به روی (سعدی۱: ۱۱۶).
جان بر شکرانه دادنلغتنامه دهخداجان بر شکرانه دادن . [ ب َ ش ُ ن َ / ن ِ دَ ] (مص مرکب ) زر پیشکی و مساعده دادن . (ناظم الاطباء).
شبرانةلغتنامه دهخداشبرانة. [ ش َ ن َ ] (اِخ ) شهری از شهرهای شرقی مرز اندلس نزدیکی طرطوشه . (از معجم البلدان ).
جان بر شکرانه دادنلغتنامه دهخداجان بر شکرانه دادن . [ ب َ ش ُ ن َ / ن ِ دَ ] (مص مرکب ) زر پیشکی و مساعده دادن . (ناظم الاطباء).
مشتلقلغتنامه دهخدامشتلق . [ م ُ ت َ ل ُ ] (اِ) در فرهنگ ترکی به معنی شکرانه و از اهل زبان بتحقیق پیوسته که به معنی مژدگانی است و مرکب از مشت مغیر مژده و لق به ضم به معنی بها. (آن
نذرانهلغتنامه دهخدانذرانه . [ ن َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) آنچه از نقد و جنس که برای شکرانه ٔ احسان امرا و سلاطین پیشکش می گذرانند، و هدیه ای که برای بزرگان تقدیم می کنند. || نوعی ا