شش امامیلغتنامه دهخداشش امامی . [ ش َ / ش ِ اِ ] (اِخ ) شعبه ای از شیعه که به امامت شش تن از امامان معتقدند. (از یادداشت مؤلف ).
شش میرلغتنامه دهخداشش میر. [ ش َ / ش ِ ] (اِخ ) کنایه از شش تن امیرزادگان دقیانوس است که از وی گریختند و در غاری پنهان شدند و اصحاب کهف آنانند : کرده از بهر رهبری شش میرگربه ای را
سارینوسلغتنامه دهخداسارینوس . (اِخ ) نام یکی از شش تن اصحاب الکهف است . (از تاریخ گزیده چ براون ص 78) . رجوع به اصحاب کهف شود.
سدسلغتنامه دهخداسدس . [ س َ ] (ع مص ) شش یک از مال کسی گرفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شش یک بستدن . (تاج المصادر بیهقی ) (اقرب الموارد). || شش شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (ا